„Maryja, czczona pod wezwaniem Matki Bożej z La Salette, Pojednawczyni grzeszników, jest Patronką Zgromadzenia. Wszyscy Misjonarze Matki Bożej z La Salette obchodzą uroczyście rocznicę Jej Objawienia”. ( Reguła Życia 2 kp)

“Bóg zawsze będzie w ludzkiej historii, jako Ten, który jest obecny, bliski, opatrznościowy, święty i miłosierny.” (Misericordiae Vultus, 6)

LA SALETTE 1846 - 2016

Drodzy współbracia,
Cieszę się wraz z Radą Generalną, że mogę poprzez ten list zwrócić się do każdego z was z okazji obchodów 170 rocznicy Zjawienia, które odbywają się w połączeniu z Jubileuszowym Rokiem Miłosierdzia.
Wiem, że do celebracji tego ważnego wydarzenia całe Zgromadzenie przygotowało się w ciągu roku przez programy i inicjatywy obejmujące nie tylko nasze wspólnoty i poszczególnych zakonników, ale także różne grupy kościelne, misyjne czy seminaryjne, w których posługujemy.

Gratuluję wszystkim i każdemu z osobna za ich pracę i zaangażowanie w różne inicjatywy, aby odnawiać poczucie przynależności do Kościoła i do naszej rodziny zakonnej.
Przez ostatnie 170 lat orędzie pojednania i miłosierdzia Pięknej Pani rozbrzmiewa w Kościele i w świecie przede wszystkim dzięki świadectwu dwóch pastuszków Maksymina i Melani, a następnie Misjonarzy i Misjonarek z La Salette, którzy przejęli to dziedzictwo jak również wielu osób świeckich, mężczyzn i kobiet, którzy uznali za swój własny charyzmat tego Zjawienia.
Jest naprawdę znacząca grupa ludzi, którzy poruszeni łzami Matki, nie wahali się na przestrzeni tych wszystkich lat zaangażować na drodze osobistej i wspólnotowej wiary, aby wspierać głoszenie Ewangelii w świetle tego, co się wydarzyło na górze La Salette w dniu 19 września 1846.

Powinniśmy zobaczyć, przeżyć i przyjąć te dwa wydarzenia w Kościele, które angażują nasze Zgromadzenie oraz cały Kościół, jako:

... dar i łaskę. Bóg, jako Ojciec bogaty w miłosierdzie, miłości i przebaczenie ponownie wyciąga do nas swoją rękę. On chce odwiedzić nasze życie i naszą historię, aby je znów ożywić i zbudzić z marazmu, w który czasami były owinięte i naznaczone.

... zobowiązanie do zachowania czujności zarówno na poziomie naszego życia zakonnego przeżywanego we wspólnocie, jak i naszej posługi, którą Kościół powierzył nam w tak wielu częściach świata... Mając zawsze na uwadze, że pierwszym sposobem ewangelizowania, oczekiwanym przez Kościół, jest bycie radosnymi świadkami wspólnego życia przeżywanego w spójności i wierności naszej profesji zakonnej.

... impuls do podtrzymania ducha misyjnego, który od początku charakteryzował naszą obecność w Kościele i podtrzymania entuzjazmu w sercach wielu ludzi, którzy, nawet nie myśląc o tym, zapisali chwalebne strony naszego Zgromadzenia. Otwarcie misji saletyńskiej w Tanzanii (17 lipca 2016) może być uważane za wspólną odpowiedź na oczekiwania Kościoła w Afryce, w tym szczególnym czasie.

... wyzwanie i szansę, która angażuje nas osobiście, aby z odwagą patrzeć w przyszłość. Czego Pan oczekuje od nas? Któremu kontekstowi eklezjalnemu lub społecznemu powinniśmy dać pierwszeństwo, aby lepiej służyć naszym charyzmatem temu światu i lepiej pracować dla sprawy Ewangelii? Aby to się wypełniło, z pewnością potrzebujemy osobistej i wspólnotowej korekty rozeznania dokonanego w uważnym słuchaniu Słowa Bożego i w gorliwej modlitwie.

... zaproszenie silne i aktualne do odnowy nas samych, naszych wspólnot, naszej posługi w świetle miłości i miłosierdzia, jak sugeruje papież Franciszek w jednej z jubileuszowych audiencji: "Ze względu na zmiany w naszym zglobalizowanym świecie, niektóre strefy ubóstwa materialnego i duchowego się poszerzyły,: musimy, więc poszerzyć wyobraźnię miłosierdzia, aby znaleźć nowe sposoby ich rozwiązania.. W ten sposób droga miłosierdzia stanie się jeszcze bardziej konkretna. Od nas, wymaga się zachowania czujności strażników ".

Nie wszystko musi się skończyć wraz z tymi uroczystościami jubileuszowymi... przeciwnie one powinny dać nowy impuls duchowy i apostolski naszemu zgromadzeniu zakonnemu, otworzyć nowe horyzonty, aby nasza posługa bardziej odpowiadała wymogom nowej ewangelizacji.. Papież w Bulli ogłaszającej Rok Miłosierdzia: " O jakże pragnę, aby nadchodzące lata były naznaczone miłosierdziem tak, byśmy wyszli na spotkanie każdej osoby, niosąc dobroć i czułość Boga! Do wszystkich, tak wierzących jak i tych, którzy są daleko, niech dotrze balsam miłosierdzia, jako znak Królestwa Bożego, które jest już obecne pośród nas." (Misericordiae Vultus 5). To jest wezwanie abyśmy nie uwierzyli, że już osiągnęliśmy, ale abyśmy szli dalej i patrzyli z nadzieją na to, przyszłość pokaże.

My misjonarze saletyni jesteśmy wezwani do mówienia nadal o miłosierdziu i pojednaniu, bo one ukazują cechę, a może lepiej powiedzieć oblicze miłości, oblicze samego Boga: "Jezus Chrystus jest obliczem miłosierdzia Bożego", (Misericoriae Vultus 1) Boga, który jest miłością, miłosierdziem. Zapytajmy samych siebie:, co chcielibyśmy, żeby pozostało z tych dwóch eklezjalnych wydarzeń w naszych prowincjach, w naszym codziennym życiu zakonnym i w naszej posłudze? Mam nadzieję, że nie ograniczą się do pobożnego wspomnienia z przeszłości, oczywiście niezbędnego, ale przecież nieoddającego całego sensu, lecz przeciwnie staną się zdrowym potrząśnięciem do ożywienia w każdej dziedzinie ludzkiej, duchowej i apostolskiej. To nie jest czas na relaks, ale na działanie z odwagą i determinacją, dając miejsce, jeśli zajdzie tego potrzeba, naszej kreatywności i wyobraźni.

Pamiętajmy zawsze, że „jest dzieło miłosierdzia, które tylko my, chrześcijanie możemy i musimy zrobić, jeśli tego nie zrobimy, to nikt nie może za nas tego wykonać: mówić o Jezusie Chrystusie ludziom nam współczesnym, zwłaszcza nowym pokoleniom "(Vita Trentina, 34, rok 91, str. 3). Czyż nie jest dla nas jasnym światło płynące z krzyża, które jest w centrum zjawienia i orędzia Maryi w La Salette?

W imieniu Rady Generalnej życzę wszystkim błogosławionego i szczęśliwego świętowania. Niech Płacząca Matka z La Salette, inspiratorka i patronka naszego Zgromadzenia, błogosławi i strzeże każdego z was, współbraci chorych i starszych, jak również wielu młodych kształcących się ludzi, młodą wspólnotę saletyńską w Rutete (Tanzania), nowych członków wspólnoty międzynarodowej na La Salette, Siostry Saletynki, tych, którzy żyją na marginesie naszych wspólnot i którzy nie czują się złączeni lub przyjęci przez wspólnoty, wielu Świeckich Saletynów, którzy gorąco pragną razem z nami przeżywać swoje zaangażowanie społeczne i religijne w świetle naszego charyzmatu i wielu oddanych wiernych razem z naszymi wspólnotami parafialnymi, którzy nie przestają wzywać Pięknej Pani, jako Pojednawczyni Grzeszników.

Z braterskimi pozdrowieniami,

ks. Silwano Marisa MS, generał

Wiadomości z Domu Generalnego
+ Dom w całym miesiącu sierpniu był pusty z powodu letnich wakacji. Nasi młodzi studenci opuścili Rzym wybierając kilka dni wakacji lub posługi w parafiach. Powrócą we wrześniu.
+ 25 sierpnia ks. Silwano wrócił z odpoczynku w rodzinnym Trentino (północne Włochy)
+ Od 26 do 28 sierpnia ks. Adilson i ks. Belarmino uczestniczyli w kursie misyjnym w Asyżu, zorganizowanym przez Konferencję Episkopatu Włoch.
+ 2 września ks. Silwano i ks. Adilson wyjechali do sanktuarium w La Salette (Francja) na spotkanie starszych zakonników (4-20 września), oraz na Sympozjum Maryjne w dniach 9 i 10 tego samego miesiąca.

+ Jak już wcześniej ogłaszaliśmy, członkowie zgromadzenia są proszeni o przesyłanie słów zachęty i wsparcia dla Świeckich Saletynów zgromadzonych w sanktuarium, używając następującego adresu e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Wszystkie maile zostaną przekazane osobom zebranym na II Międzynarodowym Spotkaniu.
+ Zachęcamy wszystkich saletynów do odwiedzenia nowej Wirtualnej Biblioteki Zgromadzenia, która funkcjonuje od 1 września 2016 roku, pod adresem  lasalettebiblio.org

27 lipca 2016

"A więc, moje dzieci, ogłoście to całemu mojemu Ludowi" Maryja w La Salette.

Drodzy Bracia,

Tych kilka słów są wysyłane do Was na drugi dzień po powrocie do Rzymu z Tanzanii, gdzie ks. Adilson i ja przeżywaliśmy niezapomniane chwile, które z pewnością są historyczne, w czasie inauguracji saletyńskiej wspólnoty w Rutete, w diecezji Bukoba, w Tanzanii, w związku z obchodami 170 rocznicy Zjawienia i obchodów Jubileuszowego Roku Miłosierdzia głoszonego przez papieża Franciszka.
Rozeznawanie trwało kilka lat, z udziałem diecezji Bukoba, Rady Generalnej, Rady Zgromadzenia i wreszcie całego Zgromadzenia, na szczęście zakończyło się 15 lipca 2016 roku wraz z przyjazdem do Tanzanii trzech naszych współbraci, aby rozpocząć pierwszą misję saletyńską w tym kraju.

W niedzielę, 17 lipca, ks. Adilson Schio, M. S. Wikariusz Generalny, ks. Rosanno Soriano, M. S. Prowincjał z Filipin i ja razem z trzema misjonarzami: ks. Manuelem dela Cruz, MS, (Filipiny) ks. Dileesh Poriamvelil, MS (Indie) i ks. Aldrinem Cenizal, MS (Filipiny), w towarzystwie bpa Dezyderiusza Rwoma, ordynariusza diecezji Bukoba i biskupa Metodego Kilaini, biskupa pomocniczego, zostaliśmy powitani przez kilkunastu diecezjalnych księży i około trzech tysięcy entuzjastycznych i odświętnie ubranych wiernych. Wszyscy chroniliśmy się przed palącym słońcem, w prowizorycznych namiotach postawionych na tę okazję przez wolontariuszy, wokół i przed zadaszonego ołtarza skonstruowanego na tę okazję.

Podczas Mszy, która trwała około 4 i pół godziny, 197 dzieci zostało ochrzczonych przez naszych misjonarzy, a 12 par zawarło małżeństwo. Na zakończenie uroczystości biskup pobłogosławił i intronizował figurę Matki Bożej z La Salette, i przedstawił wiernym misjonarzy, rozpoczynając w ten oficjalny sposób obecność saletyńską w tym wspaniałym kraju Tanzanii. Wcześniej, w homilii biskup oficjalnie ogłosił, że nowa Parafia będzie pod patronatem Matki Bożej z La Salette. Decyzja ta mówi wszystko i opisuje ciepły i entuzjastyczny klimat oraz szczere powitanie (Karibu w swahili) naszych trzech misjonarzy i głęboką wdzięczność i uznanie dla naszego Zgromadzenia przez diecezję Bukoba.

Po obiedzie uroczystości kontynuowano aż do godziny 18: 30 z piosenkami i tańcami typowymi dla tego regionu. Nasi misjonarze otrzymali wiele prezentów, wśród których było 7 małych kóz, kilkanaście kurczaków, kilka królików i kuchenka gazowa. W darach przyniesiono również różne szaty liturgiczne i inne rzeczy potrzebne w parafii.

Dom, w którym zamieszkają nasi współbracia, został zbudowany przez parafian. Jest skromny, ale wystarczająco obszerny i ma miły klimat. Ma prąd, ale nie ma bieżącej wody. Każdy z kapłanów ma pokój z łazienką i pokój do pracy. Istnieją wspólne pokoje: mały salon, jadalnia, oba są dobrze i mała kuchnia, i jeden dodatkowy pusty pokój.

Przewidując początkowe trudności w nauce języka, biskup przeznaczył kapłana diecezjalnego, aby był być z naszymi współbraćmi kilka miesięcy, aby pomóc im nauczyć się języka i poznać kulturę ludzi, przynajmniej dopóki nie uzyskają podstawową wiedzę na temat Swahili. Byliśmy bardzo zadowoleni i wdzięczni ks. Erikowi za jego chęć dzielenia swojego czasu i talentów z naszymi misjonarzami w tym okresie.

W imieniu całego Zgromadzenia Chciałbym wyrazić wdzięczność przede wszystkim trzem współbraciom, którzy wyrazili gotowość rozpoczęcia tej nowej misji, zupełnie nowego doświadczenia misyjnego w Tanzanii. Oczywiście naszą szczerą wdzięczność kierujemy do ich prowincji pochodzenia, Filipin i Indii, za pozytywną odpowiedź na moje wezwanie do ustanowienia tej nowej obecności Zgromadzenia w diecezji Bukoba.

Jak już powiedziałem im: ks. Manuel, ks. Dileesh i ks. Aldrin nie są w Tanzanii we własnym imieniu, ale w imieniu Zgromadzenia w odpowiedzi na prośbę miejscowego kościoła.
Nasz pobyt w Bukoba również dał nam możliwość sfinalizowania i podpisania umowy między diecezji Bukoba i Kongregacji, która określa warunki naszej obecności w tej diecezji.

Powierzam początek i rozwój i wzrost tej nowej misji NMP z La Salette, naszej Patronki i orędowniczki, aby pobłogosławiła ten misji Zgromadzenia, w tej 170-ej rocznicy swego miłosiernego Zjawienia na Górze Świętej. Proszę również każdego z nas o modlitwę, kal również tysiące Świeckich Saletynów, rozsianych po całym świecie, niech im towarzyszy na każdym kroku tej drogi i błogosławi każdy wysiłek naszych drogich współbraci w ziemi Tanzanii. Ich świętym obowiązkiem jest głoszenie Ewangelii naszego Pana Jezusa i przedstawianie orędzia pojednania, nadziei i miłosierdzia Pięknej Pani.

Wreszcie mogę wysłać adresy e-mail naszych pierwszych misjonarzy w Tanzanii, aby być w stanie wysłać do nich swoje życzenia, jako znak naszej braterskiej solidarności:
ks. Manuel dela Cruz, M.S .: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
ks. Dileesh Poriamvelil, M.S .: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
ks. Aldrin Cenizal, M.S ,: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

Z braterskim pozdrowieniem,
ks. Silvano Marisa, M. S.

Panie, Twemu ojcowskiemu spojrzeniu pragniemy przedstawić drugie międzynarodowe spotkanie. Bądź błogosławiony za wielką rodzinę saletyńską: zakonników, siostry i świeckich saletynów.

Ty sprawiłeś, że przynosi ona owoce na całym świecie. W tym przygotowaniu, Panie, pragniemy wszyscy czuć się zaangażowani i przejęci, i modlić się o dobre przeżycie tych dziesięciu dni.
Prosimy Cię za wszystkich uczestników, którzy są delegatami z poszczególnych prowincji, aby podejmowali pracę z duchem otwartości, współpracy i braterstwa. Spraw, Panie, aby uczynili z tego czasu cenne doświadczenie i jeszcze bardziej pogłębili orędzie Pięknej Pani i głosili je całemu ludowi. Niech karmią się podczas wspólnych spotkań, wymiany doświadczeń pomiędzy braćmi i siostrami. Spraw, aby to ważne wydarzenie pomagało w ich życiu chrześcijańskim stawać się bardziej znakami i twórcami pojednania.
Panie, spraw, abyśmy trwali w postawie słuchania, by poznawać Twoją wolę. Aby nieustanne działanie Ducha Świętego inspirowało nas do nowych gestów jedności braterskiej i do ewangelizacji. Aby podczas tego spotkania, obecni świeccy, przeżyli rzeczywiste doświadczenie Kościoła. Aby wspomagani przez Ducha Świętego, Ducha Miłości, łagodności i miłosierdzia, odkrywali odwagę do pracy dla nadejścia Twojego Królestwa.
Maryjo, Piękna Pani z La Salette, Matko Kościoła i nasza Matko, która nas gromadzisz. Prowadź i towarzysz wszystkim świeckim saletynom, a szczególnie tym, którzy biorą udział w tym spotkaniu, aby ono było bogate w doświadczenia i stało się zaczynem wielkich planów wspólnej misji. Przez Twoje wstawiennictwo prosimy, aby Bóg błogosławił to spotkanie w 2016 roku i aby umacniał więzy między nami.
Matko Boża Saletyńska, pojednawczyni grzeszników, módl się nieustannie za nami, którzy się do Ciebie uciekamy!

W dniach 13 i 14 maja w Salmacie (Włochy) zostało zorganizowane sympozjum z udziałem wszystkich Prowincjałów z Naszego Zgromadzenia, oraz delegatów. Było poświęcone tematowi Jubileuszu w kontekście Zjawienia w La Salette. Poszczególne referaty zostały opracowane przez wyznaczone Prowincje.

Oto lista tematów:

1) Jubileusz w Starym Testamencie (ks. Janusz Kręcidło /Poska)
2) Osoba Chrystusa i głoszenie Królestwa Bożego jako doświadczenie jubileuszowe.  (Francja)
3) Doświadczenie jubileuszu w historii Kościoła (Angola)
4) Problematyczne aspekty jubileuszu chrześcijańskiego (odpusty, pielgrzymki) ( USA)
5) Mentalność jubileuszowa a systemy ekonomiczne (Brazylia)
6) Jubileusz jako paradygmat doświadczenia moralnego (Indie)
7) Psychologiczno-socjologiczne implikacje Jubileuszu (Filippiny)
8) Jubileusz jako trwała forma sprawiedliwości i pokoju. (Argentyna)
9) Doświadczenie jubileuszu w naszym Zgromadzeniu (Madagaskar)
10) Jubileuszowy aspekt teologii Zjawienia na La Salette:estetyka, przesłanie, perspektywy (ks. Gian Matteo Roggio)

W sympozjum uczestniczyli oprócz ks. Generała Silvano Marisa  i członków Rady Generalnej (ks. Adilson Schio, ks. Henryk Przeździecki), ks Alfredo Velarde (Argentina), ks.  Edegar Silva Junior, ks. Luis Carlos Lores, ks. Ivo Lisaki (Brasile); ks.  Louis de Pontbriand, ks. Andrzej Zontek (Francia); ks. Piotr Cieplak (Polonia); ks. Heliodoro Santiago Bernardos, ks Celeste Cerroni, ks Jean Pierre Rabenimanana (Italia); ks. Avelino Sangameya (Angola); ks. Philip Naw Aung (Myanmar); ks. Rene Butler, ks. Ernest Corriveau (USA); ks. Rosano Soriano (Filippine); ks.  Romuald Rakotondraibe, ks Jean Venceslao Rakotomahefa (Madagascar); ks. Biju Abramo, ks. Roy Parayil (India); ks. Janusz Kręcidło i ks. Gian Matteo Roggio, (Komisja Teologiczna).

Poniżej prezentujemy zapis video pierwszej części refereratu ks. Janusza Kręcidło,

następne części będą udostępniane na tej stronie w miarę ich opracowania.

2 część ks. Janusz Kręcidło https://youtu.be/LtPJWk6j1os

3 część Prowincja francuska https://youtu.be/fjLphA3oXh8

4 część  Prowincja USA  https://youtu.be/i3j3uDJW93g

Biskup ordynariusz diecezji Grenoble i Vienne odwiedził nasz dom Generalny, przy okazji pielgrzymki osób niepełnosprawnych z Grenoble. Ksiądz Generał odwiedzał wiele razy siedzibę biskupa, ale nigdy do tej pory biskup Guy nie odwiedził naszego domu w Rzymie. Jego krótka, kurtuazyjna  wizyta i wspólna kolacja jest znakiem ocieplenia wzajemnch stosunków naszego Zgromadzenia i Diecezji Grenoble. 

Biskup Guy de Kerimel pochodzi z Bretanii, został wyświęcony na kapłana w 1986 roku w diecezji Aix-en-Provence, od 2006 roku jest biskupem ordynariuszem w Grenoble.

Drodzy Współbracia,
Pozdrawiamy was serdecznie z sanktuarium w La Salette, gdzie właśnie dobiega końca nasza miesięczna formacja przed ślubami wieczystymi. Dziękujemy Wam za pamięć i modlitwę. Chcemy się z Wami podzielić kilkoma wrażeniami z naszego pobytu w miejscu objawienia Matki Bożej.
Był to dla nas czas pracy, modlitwy i budowania wspólnoty. Pobyt na La Salette rozpoczęliśmy od przeżycia pięknych liturgii otwarcia drzwi świętych, Niedzieli Palmowej oraz Triduum Paschalnego. Na konferencjach poruszaliśmy tematy związane z naszą tożsamością zakonną, charyzmatem oraz z duchowością wydarzenia z 19 września 1846 roku. W trakcie tego czasu uświadomiliśmy sobie zarówno bogactwo jak i ogromne potrzeby misyjne w naszym Zgromadzeniu, co wzbudziło w nas pragnienie jeszcze gorliwszej modlitwy o powołania i otwartość na misje. Chcielibyśmy zarazić Was tym pragnieniem. Mieliśmy również okazję dwukrotnie współuczestniczyć w spotkaniach młodzieży z francuskich diecezji. Dało to nam nadzieję na odnowę Kościoła w tym kraju. Cieszymy się z widocznych owoców ciężkiej pracy rektora sanktuarium wraz ze wspólnotą. Wielkim dobrem dla nas jest doświadczenie braterstwa i jedności ze współbraćmi z różnych stron świata.
Przy końcu naszego pobytu w tym świętym miejscu polecamy Pięknej Pani całą prowincję, wszystkie wspólnoty i dzieła. Mamy nadzieję, że przy najbliższej okazji osobiście podzielimy się z Wami tym, co tutaj przeżyliśmy.
Z modlitwą
Piotr Grudzień MS
Marek Koziełło MS
Dawid Kucaba MS
Marcin Madej MS
Tomasz Pękała MS
Ivan Strogush MS

Nasz misjonarz z Madagaskaru zakłada nową wspólnotę w wiosce Ambiba, która ma okolo 300 mieszkancow. Wioska zostala zalozona w 2008 roku a mieszkancy to przybysze z okolic Antsirabe Mahaiza. To byla pierwsza msza św. w tej wiosce i oficialnie zostali zapisani do rejestru kościołów  i wspólnot w dystrykcie Dabolava. Wybraliśmy katechistę i radę kościoła czyli  radę parafialną. Doliczyliśmy się 46 osób już ochrzczonych, 19 par trzeba przygotować do sakramentu małżeństwa i do chrztu. Jest tutaj sporo dzieciaków, ponieważ większość mieszkańców to ludzie młodzi, najstarszy "senior"  liczy 43 lata. Jedyny problem, to trudny dostęp. Żeby do nich dotrzeć, trzeba maszerować przez góry i sawanny prawie cztery godziny. Ale za to nie brakuje im entuzjazmu.
Zdjęcia z odprawianej drogi krzyżowej i osadzenia krzyża na wzgórzu w pobliżu wioski Soanafindra gdzie buduję kościół w "moim stylu".

ks. Marian MS

W tym roku PPP (formacja przed ślubami wieczystymi) odbywa się w dniach 19.03-17.04. Na tę miesięczną formację zorganizowaną przez Radę Generalną przyjechało 26 kleryków z różnych prowincji naszego Zgromadzenia: 6 z Polski, 2 z Filipin, 8 z Madagaskaru, 8 z Indii, 2 z Angoli. Ten czas jest dla nas bardzo ważny, ponieważ możemy być u źródła, gdzie nasze Zgromadzenie bierze swój początek. Przez miesiąc w grupie międzynarodowej będziemy uczestniczyć w konferencjach, w pracach indywidualnych, wspólnych spotkaniach na modlitwie aby ugruntować swoje powołanie do życia zakonnego. Ten czas jest dla nas także okazją do dzielenia się swoją wiarą i doświadczeniami życiowymi.

W ostatnich dniach uczestniczyliśmy w uroczystych odchodach Triduum Paschalnego. Liturgii Wielkiego Czwartku przewodniczył superior międzynarodowej wspólnoty na La Salette ks. Joseph Bashand MS. W obrzędzie mandatum na pamiątkę tego, co Jezus uczynił w czasie wieczerzy dwunastu apostołom, ks. Joseph obmywał nogi dwunastu klerykom uczestniczącym w PPP. W Wielki Piątek liturgii przewodniczył ks. generał Silvano Marisa MS, który przypomniał nam o łączności miedzy La Salette a Kalwarią. W liturgii Wigilii Paschalnej poprowadził nas rektor sanktuarium ks. Manuel Bonfims MS. W homilii pytał: Czym jest miłość? Gdzie szukać odpowiedzi na to pytanie – może w słowniku? Najlepszym słownikiem jest Kalwaria – odpowiedział. Tam objawiła się prawdziwa miłość.

W czasie Triduum Paschalnego doświadczyliśmy dobrej atmosfery współpracy i zrozumienia pomimo różnic językowych i kulturowych. Każdy z uczestników PPP zaangażował się w ten wyjątkowy czas jak tylko mógł, aby przeżywanie tych najważniejszych dni w roku liturgicznym mogło być jak najlepsze.

Ivan Strogush MS

«Wszystko w Nim mówi o miłosierdziu. Nic nie jest pozbawione współczucia» (MV 8)
«Od jak dawna cierpię za was! ... a wy sobie z tego nic nie robicie» (Matka Boża z la Salette)

Drodzy Współbracia,
na ścianie naszej kaplicy w Rzymie, w prezbiterium, zostały one umieszczone dwa plakaty, jeden na prawo i jeden w lewo od drewnianej figury Matki Bożej, które przedstawiają logo Jubileuszowego Roku Miłosierdzia oraz logo Jubileuszu 170 rocznicy Zjawienia. Na ołtarzu została umieszczona lampka oliwna z terrakoty, którą otrzymaliśmy jako dar od naszych sióstr, także z logo Roku Miłosierdzia. Te znaki codziennie przypominają nam wszystkim że obchodzimy wraz z Kościołem Jubileusz Miłosierdzia, a jako saletyni żyjemy we wspólnocie w służbie Zgromadzeniu i ludowi Bożemu w wierności charyzmatowi pojednania, które jest zakorzenione w Zjawieniu na La Salette, i w tym roku obchodzimy jego 170 rocznicę.

Te dwa wydarzenia jubileuszowe nie są wzajemnie sprzeczne ani nie konkurują ze sobą, lecz łączą się uzupełniając się nawzajem w sposób harmonijny i spójny. Przesłanie z La Salette, przypomina nam, że łzy Maryi nie są łzami rozpaczy, lecz miłosierdzia. Są to łzy, które ujawniają "współczucie" Boga dla swoich grzesznych dzieci, wciąż kochanych miłością, która nigdy nie ustaje pomimo ich wielokrotnej zdrady Przymierza i niespójności życia. Są to łzy, które mówią o nadziei i odkupieniu przywołując w ten sposób możliwość prawdziwego i pełnego nadziei odrodzenia duchowego i ludzkiego, dla wszystkich tych, którzy pozwalają, aby ich objęło miłosierdzie Ojca.

Rok jubileuszowy okaże się czasem łaski, jeśli będziemy gotowi na nowo odkryć w sobie to, co naprawdę musi się zmienić w naszym życiu zakonnym: to znaczy starać się, w naszym życiu wspólnotowym i w naszej posłudze, opowiadać o dobrym Bogu, który objawia się w Jezusie Chrystusie. Dla nas zakonników, nie są ważne pieniądze, ani dobre samopoczucie, ani poszukiwanie łatwego i wygodnego życia, ale życie w spójności, wierności i radości, tak jak Jezus przeżywał swoją misję wśród nas. To On jest wzorem, do którego musimy powrócić aby „odbudować” nasze życie zakonne i saletyńskie, osobiste i wspólnotowe.

My także, podobnie jak cały Kościół, powinniśmy czuć się „wychodzącymi do”. Papież Franciszek nie przestaje nam przypominać o tym. Jubileusz jest opatrznościową okazją do zmiany nie tylko naszych nawyków duszpasterskich, ale również pozwala zobaczyć, co musimy zmienić w naszym życiu osobistym i być może także w naszym społeczeństwie. Odnowa musi zaczynać zawsze od nas i od naszych wspólnot.

W trzecim liście okólnym zatytułowanym Kongregacja do Spraw Zakonów w grudniu 2015 roku, zatytułowanym “Contemplate”, "Rozmyślajcie", podkreślone są trzy postawy (trzy czasowniki), które powinny charakteryzować życie każdego zakonnika zwłaszcza w tym roku łaski. Zapraszam was i siebie też do zastosowania ich w naszej codziennej rzeczywistości.

Pierwszą postawą jest, szukanie. Wiąże się ono z wysiłkiem, zaangażowaniem, wytrwałością i gotowością do przeciwstawienia się niebezpieczeństwom nocy. Jak mówi Papież Franciszek: "Kontemplacja, a my możemy dodać także życie duchowe, <<składa się z" inteligencji,serca, i kolan">> ". Nasz kontekst historyczny i społeczny nie należy do najbardziej korzystnych. Jest on czasem upadku i tonięcia, obojętności i utraty smaku. Trzeba zdać sobie sprawę z tej dolegliwości i z tego, że życie chrześcijańskie, a w konsekwencji także życie zakonne, wymaga oczyszczenia i wzniesienia się ponad dominującą dzisiaj kulturę. Aby "pielgrzymować w głąb" musimy w sobie obudzić niepokój i dać siłę pragnieniu "wyruszenia z odwagą i determinacją w stronę Chrystusa, aby Jego postawić w centrum swojego życia." (Testimoni, 01 stycznia 2016, str. 14).

Drugą postawą jest zamieszkanie. Jesteśmy wezwani do ciągłego nawracania się, a ten proces może być zagrożony przez rezygnację z życia w Duchu świętym na korzyść aktywizmu, który zatwardza serce do tego stopnia, że staje się coraz bardziej „światowe”. To się objawia "chowaniem się za pozorami religijności, a nawet miłości do Kościoła. Jest poszukiwaniem, zamiast chwały Pana, ludzkiej chwały i dobrego samopoczucia "(Papież Franciszek, EG 93). "Życie wewnętrzne wymaga ascezy ciała i ascezy czasu, wzywa do milczenia, w którym możemy mieszkać; domaga się samotności jako istotnego momentu oczyszczenia i integracji osobistej; wzywa do modlitwy w ukryciu, aby spotkać Pana, który mieszka w tajemnicy, i uczynić ze swojego serca celę zakonną "(Rozmyślajcie, 38).

Trzecią postawą jest kształtowanie. Owocem duchowej formacji powinno być zobowiązanie do przeżywania bliskości miłosierdzia, bliskości twarzy. Przejście, od kontemplacji krzyża do zobaczenia wielu ukrzyżowanych w historii i dostrzeżenia ofiar przemocy, które są "zostały powieszone i upokorzone jakby to był drugi Chrystus". Serce chrześcijanina a zakonnika w szczególności, jest sercem, które dostrzega i rozmyśla jaki sens mają twarze i natura, która ich otacza. Innymi słowy są to serca, które umieją czytać i odczytać znaki czasu, te milczące ślady boskości w historii każdego z nas i historii świata.
Naprawdę wiele trzeba przemyśleć, aby nadać naszemu życiu zakonnemu osobistemu i wspólnotowemu nowy powiew i nowe znaczenie ...

W imieniu moim oraz Zarządu Generalnego, chciałbym złożyć wam wszystkim, drodzy młodzi w formacji, nowicjusze, studenci, bracia i księża, gdziekolwiek jesteście i w jakikolwiek życiowej sytuacji się znajdujecie, braterskie życzenia Świętej Paschy Zmartwychwstania. Zmartwychwstały Pan niech wypełni wasze życie swoim światłem i radością w waszej posłudze leczenia i opatrywania ran tego świata, w duchu pojednania i miłosierdzia.

Chcę rozciągnąć ten wielkanocne życzenia również na wszystkich Świeckich Saletynów w Prowincjach, którzy w różny sposób współpracują z nami w głoszeniu Ewangelii pod matczynym spojrzeniem Pięknej Pani z La Salette. Mam nadzieję, że nasza wspólna misja w Kościele i Zgromadzeniu spowoduje wzrost świadomości w każdym z nas, abyśmy byli coraz bardziej przekonani i radośni z faktu, że jesteśmy częścią wielkiej rzeczywistości, która ogarnia nas wszystkich, a mianowicie naszej "charyzmatycznej rodziny saletyńskiej".
WESOŁEGO ALLELUJA !

Z braterskim pozdrowieniem,
ks. Silvano Marisa MS

Kilka wiadomości z Rzymu

W każdy piątek Wielkiego Postu nasza wspólnota zakonna i księża studenci goszczący w naszym domu spotykamy się w kaplicy na odprawianiu Drogi Krzyżowej aby bardziej przyjąć ducha pokuty i pojednania zwłaszcza w czasie Wielkiego postu.

• 21 lutego gościł w naszym domu bp Desiderius Rwoma biskup Bukoba (Tanzania). Następnego dnia otrzymaliśmy jego oficjalne zaproszenie do założenia wspólnoty zakonnej w jego diecezji. Nastąpi to w tym roku w lipcu.

• 24 lutego przywitaliśmy w domu generalnym trzech braci z Brazylii (ks. Luis Carlos Lopes, kleryk Franslei Zenatti i kleryk Edvan Santos da Silva). Następnego dnia pojechali oni razem z księdzem Generałem i ks. Adilsonem do wspólnoty zakonnej w Neapolu. W ten sposób wypełnia się program współpracy pomiędzy Prowincją Brazylijską i Włoską dotyczący duszpasterstwa młodych i duszpasterstwa powołaniowego.

• Z radością dowiedzieliśmy się od ks. Joe Bachand, który 4 stycznia opuścił Rzym aby udać się do sanktuarium w La Salette jako nowy superior wspólnoty międzynarodowej. Na górę La Salette dotarł 27 lutego, po spędzeniu dwóch miesięcy na nauce języka francuskiego i poznawaniu kultury nowego kraju, który go przyjmuje. Życzymy mu pomyślności i owocnej pracy w służbie saletyńskiej wspólnoty zakonnej powierzonej jego opiece i w przyjmowaniu pielgrzymów, którzy dotrą do sanktuarium wraz z początkiem nowego sezonu.

• W dniach od 26 do 28 lutego odbyło się spotkanie w małym gronie, utworzonym przez ks. James’a Henault (USA), Adilsona, Henryka, Silvano oraz trzech Świeckich Saletynów z Francji i Włoch: Anne Héritier, Françoise Magnin i Ginetta Orsini w celu przygotowania 2. Międzynarodowego Spotkanie Świeckich Saletynów, które odbędzie się w dniach od 30/09 do 09/10 w sanktuarium La Salette (Francja). Ustalenia tego spotkania zostaną przekazane wkrótce całemu Zgromadzeniu i Świeckim Saletynom w poszczególnych prowincjach.

• Komisja Ekonomiczna naszego Zgromadzenia obradowała w dniach od 7 do 11 marca, w naszym domu generalnym. pod kierownictwem ks Alexa, ekonoma generalnego. Obradowano nad rocznymi sprawozdaniami finansowymi prowincji i administracji generalnej. Obecni byli księza: Alex, Adilson, Efren Silvano (CG), Gabriel Ngonga (AN), Dominique Mabboux (FR) oraz Giancarlo Berzacola (IT)

• W dwóch spotkaniach, które Rada Generalna odbyła w lutym, zostały podjęte ważne decyzje:
- Ponieważ ks. Henryk został mianowany proboszczem naszej parafii w Rzymie, stało się koniecznym, znaleźć innego prokuratora przy Stolicy Apostolskiej. Rada Generalna, powołała na jego miejsce ks. Belarmino Tchipindukwa, obecnego sekretarza generalnego.
- Zostały zatwierdzone jako oficjalne: modlitwa o powołania i modlitwa w intencji Kapituły Generalnej 2018. Te dwa teksty zostaną wysłane wkrótce do sekretarzy prowincjalnych aby oni przekazali je wszystkim zakonnikom, aby były wykorzystywane w modlitwie, zarówno osobistej jak i wspólnotowej.
- W odniesieniu do Dystryktu Myanmar zatwierdzono następujące decyzje podjęte przez Radę Dystryktu: 1) P. Nikodem Aung Than Aye, mianowany dyrektorem seminarzystów teologii i odpowiedzialnym za powołania; 2) P. Valentine San Tun, mianowany mistrzem nowicjatu i Sekretarzem Dystryktu.

W dniach od 26 do 28 lutego w domu Generalnym w Rzymie w bardzo wąskim gronie złożonym z  księży  James Henault (USA), Adilson Shio, Henryk Przeździecki, Silvano Marisa i trzech Świeckich Saletynów (z Francji  Anne Héritier oraz  Françoise Magnin, i z Włoch Ginetta Orsini) rozmawialiśmy o tym jak przygotować drugie MIędzynarodowe Spotkanie Świeckich Saletynów. To spotkanie odbędzie się w dniach od 30 września do 9 października w Sanktuarium La Salette we Francji. Ustalenia z tego spotkania zostaną ogłoszone wkrótce całemu Zgromadzeniu i Świeckim Saletynom w poszczególnych Prowincjach.

ks. Silvano Marisa MS

poniżej video ze spotkania.