Czym jest Nauka Społeczna Kościoła(NSK)?

Wobec "wielkiego dramatu" współczesnego świata, wywołanego przez rozliczne zagrożenia, które często towarzyszą postępowi człowieka, "nikt nie może pozostać obojętny".(RH,16) Kościół, wkraczając w tę dziedzinę, jest świadom własnych ograniczeń. Nie pretenduje do roli tego, kto może dostarczyć rozwiązań wszystkich problemów składających się na dramatyczną sytuację współczesnego świata, tym bardziej że istnieją ogromne różnice w stopniu rozwoju poszczególnych krajów i bardzo różne są sytuacje, w które bywają zaangażowani chrześcijanie. Kościół natomiast może i powinien podawać, w "świetle czerpanym z Ewangelii", zasady i wskazania niezbędne dla prawidłowej organizacji życia społecznego, dla ochrony godności osoby ludzkiej i dla dobra wspólnego.

Trzeba zawsze odróżniać oficjalną Naukę Społeczną Kościoła od poglądów różnych szkół, które zajmują się systematycznym wyjaśnianiem, rozwijaniem i porządkowaniem myśli społecznej zawartej w dokumentach papieskich.

Istotne elementy, składające się na opis i definicję natury Nauki Społecznej Kościoła:

- nauczanie społeczne Kościoła zrodziło się ze spotkania Ewangelii z konkretnymi problemami pojawiającymi się w życiu społeczeństwa.

- Zagadnienia, o których mówi NSK są przedmiotem refleksji moralnej poprzez badania naukowe, ale także dzięki doświadczeniom wspólnoty chrześcijan, która każdego dnia spotyka się z różnymi przejawami nędzy, a także z problemami, które niesie z sobą industrializacja.

W procesie kształtowania się tej nauki niezbędne jest odniesienie do teologii i filozofii, które tworzą jej podstawę, oraz do nauk o człowieku i o społeczeństwie.

Nauka Społeczna Kościoła posiada własną tożsamość o określonym profilu teologicznym.

Źródłami nauki społecznej są:

Pismo święte, nauczanie Ojców i wielkich teologów Kościoła oraz Urząd Nauczycielski.

Jej podstawą i pierwszorzędnym przedmiotem jest godność osoby ludzkiej z jej nienaruszalnymi prawami, które stanowią istotę "prawdy o człowieku" Podmiotem jest cała chrześcijańska wspólnota, pozostająca w jedności i pod przewodnictwem prawowitych pasterzy, których rzeczywistymi współpracownikami są także ludzie świeccy, dysponujący chrześcijańskim doświadczeniem.

Treść nauki obejmuje wizję człowieka, ludzkości i społeczeństwa, ukazuje zatem całego człowieka, człowieka społecznego, jako określony podmiot i fundamentalną rzeczywistość antropologii chrześcijańskiej.

Celem KNS jest pasterska posługa wobec świata, zmierzająca do pobudzania integralnego rozwoju człowieka poprzez praktykę chrześcijańskiego wyzwolenia w perspektywie ziemskiej i transcendentnej.

Nie chodzi tu o głoszenie jedynie "czystej wiedzy", ale o wiedzę teoretyczno-praktyczną, posiadającą znaczenie i orientację duszpasterską, spójną z misją ewangelizacyjną Kościoła w służbie całego człowieka, każdego człowieka i wszystkich ludzi.

W każdej epoce i w każdej sytuacji Kościół wciąż na nowo podejmuje tę posługę, spełniając w społeczeństwie potrójną rolę:

- głosi prawdę o godności człowieka i jego prawach,

- obnaża niesprawiedliwość oraz

- przyczynia się do pozytywnych przemian w społeczeństwie i do prawdziwego postępu człowieka.

TRZY WYMIARY NAUKI SPOŁECZNEJ

W nauce społecznej można wyróżnić trzy wymiary: teoretyczny, historyczny i praktyczny. Istnieje przede wszystkim wymiar teoretyczny, ponieważ Urząd Nauczycielski Kościoła sformułował w dokumentach społecznych swe poglądy wprost, w sposób organiczny i systematyczny; wskazuje on pewną drogę wiodącą do stworzenia takich relacji między ludźmi, które będą oparte na zasadach uniwersalnych, i które mogą zostać zaakceptowane przez wszystkich. Mowa tu, o trwałych zasadach etycznych, nie zaś o poglądach zmieniających się z upływem czasu ani też o "sprawach techniki życia społeczno-gospodarczego, bo do tego [Urząd Nauczycielski] nie ma ani odpowiednich środków, ani powołania"

Nauka społeczna Kościoła posiada także "wymiar historyczny", aplikacja bowiem niezmiennych zasad dokonuje się w niej w kontekście konkretnej wizji społeczeństwa i jest inspirowana przez refleksję nad jego problemami.

Istnieje wreszcie jej "wymiar praktyczny", ponieważ nauka społeczna nie ogranicza się jedynie do głoszenia trwałych zasad stanowiących podstawę refleksji ani też do interpretacji historycznie określonych zjawisk społecznych, ale również proponuje skuteczne stosowanie tych zasad w praktyce, przekładając je na język konkretu w takim kształcie i w takiej mierze, jak to jest możliwe i potrzebne w danych okolicznościach.

METODOLOGIA NAUKI SPOŁECZNEJ

Metoda obejmuje trzy fazy: widzieć, oceniać, działać.

Widzieć znaczy dostrzegać i badać rzeczywiste problemy oraz ich przyczyny, których analiza należy jednak do nauk o człowieku i o społeczeństwie.

Oceniać znaczy interpretować tę rzeczywistość w świetle źródeł nauki społecznej, które determinują ocenę zjawisk społecznych i ich etycznych implikacji.

Działanie jest nastawione na realizację dokonanych wyborów. Wymaga ono prawdziwego nawrócenia, to jest takiej przemiany wewnętrznej, dzięki której człowiek pozwala się przeniknąć przez oczyszczające światło Boże, jest otwarty na jego wskazania i gotów je wypełnić.

METODA ROZEZNANIA

Nie jest rzeczą Kościoła naukowe analizowanie rzeczywistości społecznej, chrześcijańskie rozeznanie - rozumiane jako poszukiwanie prawdy i ocena prawdziwości sądów - pozwala badać istotne przyczyny zła społecznego, szczególnie niesprawiedliwości, a zarazem korzystać ze sprawdzonego, ale nie ideologicznego dorobku nauk o człowieku. Celem jest tu sformułowanie obiektywnej oceny rzeczywistości społecznej w świetle trwałych zasad oraz wskazanie konkretnych, właściwych rozwiązań - możliwych i dostępnych w danych okolicznościach - które usuną niesprawiedliwość i będą sprzyjać koniecznym przemianom politycznym, ekonomicznym i kulturowym.

EWOLUCJA NAUKI SPOŁECZNEJ

Nauka społeczna Kościoła, ze względu na swą rolę łącznika między Ewangelią a konkretną rzeczywistością człowieka i społeczeństwa, musi być ciągle aktualizowana i dostosowywana do nowych sytuacji, pojawiających się w dziejach świata.

opr.  HP

 

 

Spis treści Kompendium Nauki Społecznej Kościoła. Może posłużyć jako pomoc przy organizowaniu Szkoły JPIC. Tekst Kompendium NSK można znaleźć na stronie Vatican.va

KOMPENDIUM NAUKI SPOŁECZNEJ KOŚCIOŁA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

 

Decyzja nr 8 z ostatniej Kapituły Generalnej zaleciła zorganizowanie w każdej Prowincji Szkoły Sprawiedliwości i Pokoju. Jak ją zorganizować, dla kogo, i w jakim celu, próbuje wyjaśnić Międzynarodowa Komisja JPIC.

Zarys Programu Szkoły JPIC (Sprawiedliwość Pokój i Ochrona Stworzenia)

Wskazówki Komisji JPIC .

Zasadniczą sprawą przy organizacji Szkoły JPIC jest szeroko rozumiane uświadamianie siebie i innych na niesprawiedliwość, brak pokoju oraz nieliczenie się ze środowiskiem. O wielu sprawach nie mamy pojęcia, albo mamy takie ich rozumienie jakie kształtują media.

Szkoła ma nauczyć myśleć według Ewangelii, odważnie, bez uprzedzeń, oraz konfrontować nasze sądy z Nauczaniem Kościoła. Uczniami w szkole mogą być osoby dorosłe w każdym wieku, które chcą żyć i dzielić się z innymi wiarą katolicką.

Myśląc o szkole JPIC nie można zawęzić jej programu jedynie do wykładów. Czysto teoretyczne przygotowanie do tego zagadnienia może się przekształcić w ideologizowanie. Dlatego ważne jest, żeby wprowadzenie w sprawy JPIC było poparte praktycznym zaangażowaniem. Wśród praktycznych zaangażowań mamy na myśli: modlitwę w intencji pokojowego rozwiązywania konfliktów, działań pro ekologicznych, praktycznej pomocy ludziom biednym,

Ważne jest także właściwe przygotowanie prowadzących szkołę. Prowadzący muszą znać jej program, wiedzieć kogo zapraszają jak wykładowcę, korzystać z pomocy ruchów i organizacji zaangażowanych w sprawy JPIC, tak aby pokazać że Szkoła JPIC jest katolickim sposobem widzenia problemów świata i jednocześnie praktyczną odpowiedzią na aktualne problemy.

Powinna prowadzić do aktywnego zaangażowania się w przedłużenie misji Jezusa.

Nauka Społeczna Kościoła może być programem dla wykładów rozłożonym jednak na cykl co najmniej czterech dużych spotkań. Nie chodzi o to, żeby wyczerpać od razu wszystkie zagadnienia, ale trzeba się strzec pobieżnego traktowania zagadnień. W programie trzeba uwzględnić także samodzielną pracę uczniów dotyczącą zrozumienia zagadnień i tematów, a także dyskusje, i wspólną pracę.

Praktyczna część szkoły powinna obejmować przy najmniej trzy różne akcje spośród wymienionych: modlitwa, rozważanie Słowa Bożego, działanie w celu ochrony Stworzenia, „dotknięcie biedy” i próba pomocy konkretnym biednym osobom.

Szkoła może być organizowana w cyklu tygodniowym, miesięcznym lub rocznym. Nie można jednak nazywać szkołą pojedynczych konferencji na tematy JPIC. Uczniowie powinni poznać na początku jej program i zgodzić się w nim uczestniczyć. Może się zakończyć rozdaniem zaświadczeń, ale jej celem jest stworzenie postawy Sprawiedliwości Pokoju i Ochrony Stworzenia, dlatego byłoby lepiej gdyby jej uczniowie po jakimś czasie chcieli się spotkać i podzielić swoim doświadczeniem.

Tematy, którymi będzie się zajmować Szkoła JPIC będą się z pewnością różnić w zależności od Prowincji, ponieważ każdy kraj ma własne istotne sprawy. Jednak jako międzynarodowe Zgromadzenie powinniśmy być szczególnie wrażliwi na te problemy, które są niezależne od granic narodowych jak np.: handel ludźmi, migracja ludności, szkody środowiskowe o szerokim zasięgu.

Jako wstęp proponujemy lekturę tekstu Królestwo Boże ks. prof. J. Fuellenbach SVD.

 

Spis treści zawierający całość Nauki Społecznej Kościoła.

ZAMYSŁ MIŁOŚCI BOŻEJ WOBEC LUDZKOŚCI

I WYZWALAJĄCE DZIAŁANIE BOGA W HISTORII IZRAELA

a) Darmowa bliskość Boga

b) Zasada stworzenia i darmowe działanie Boga

II. JEZUS CHRYSTUS . WYPEŁNIENIE OJCOWSKIEGO ZAMYSŁU MIŁOŚCI

a) W Jezusie Chrystusie urzeczywistnia się decydujące wydarzenie historii Boga z ludźmi

b) Objawienie Miłości trynitarnej

III. OSOBA LUDZKA W BOŻYM ZAMYŚLE MIŁOŚCI

a) Miłość trynitarna, początek i cel osoby ludzkiej

b) Zbawienie chrześcijańskie: dla wszystkich ludzi i całego człowieka

c) Uczeń Chrystusa jako nowe stworzenie

d) Transcendencja zbawienia i autonomia rzeczy ziemskich

IV. ZAMYSŁ BOŻY I POSŁANNICTWO KOŚCIOŁA

a) Kościół, znak i obrona transcendencji osoby ludzkiej

b) Kościół, Królestwo Boże i odnowa stosunków społecznych

c) Nowe niebo i nowa ziemia

d) Maryja i Jej „fiat” w Bożym planie miłości

ROZDZIAŁ DRUGI

POSŁANNICTWO KOŚCIOŁA I NAUKA SPOŁECZNA I. EWANGELIZACJA I NAUKA SPOŁECZNA

a) Kościół, przybytek Boga z ludźmi

b) Inspirować i przepajać społeczeństwo Ewangelią

c) Nauka społeczna, ewangelizacja i promocja człowieka

d) Prawo i obowiązek Kościoła

II. NATURA NAUKI SPOŁECZNEJ

a) Poznanie oświecone przez wiarę

b) Życzliwy dialog z każdą dziedziną wiedzy

c) Wyraz posługi nauczania Kościoła

d) Pojednanie społeczeństwa przez sprawiedliwość i miłość

e) Przesłanie do dzieci Kościoła i do całej ludzkości

f) Pod znakiem ciągłości i odnowy

III. NAUKA SPOŁECZNA W NASZYCH CZASACH: RYS HISTORYCZNY

a) Początek nowej drogi

b) Od „Rerum novarum” do obecnego czasu

c) W świetle i pod wpływem Ewangelii

ROZDZIAŁ TRZECI

OSOBA LUDZKA I JEJ PRAWA

I. NAUKA SPOŁECZNA I ZASADA PERSONALIZMU

II. OSOBA LUDZKA . „IMAGO DEI”

a) Istota stworzona na obraz Boży

b) Dramat grzechu

c) Powszechność grzechu i powszechność zbawienia

III. OSOBA LUDZKA I JEJ LICZNE WYMIARY

A) Jedność osoby

B) Otwarcie na transcendencję i niepowtarzalność osoby

a) Otwarta na transcendencję

b) Jedyna i niepowtarzalna

c) Poszanowanie ludzkiej godności

C) Wolność osoby

a) Wartość i granice wolności

b) Związek wolności z prawdą i prawem naturalnym

D) Równość w godności wszystkich osób

E) Społeczna natura człowieka

IV. PRAWA CZŁOWIEKA

a) Znaczenie praw człowieka

b) Wyszczególnienie praw

c) Prawa i obowiązki

d) Prawa ludów i narodów

e) Zmniejszyć rozdźwięk między „literą” a „duchem”

ROZDZIAŁ CZWARTY

ZASADY NAUKI SPOŁECZNEJ KOŚCIOŁA

I. ZNACZENIE I JEDNOŚĆ

II. ZASADA DOBRA WSPÓLNEGO

a) Znaczenie i główne skutki

b) Odpowiedzialność wszystkich za dobro wspólne

c) Obowiązki wspólnoty politycznej

III. POWSZECHNE PRZEZNACZENIE DÓBR

a) Źródło i znaczenie

b) Powszechne przeznaczenie dóbr i własność prywatna

c) Powszechne przeznaczenie dóbr i preferencyjna opcja na rzecz ubogich

IV. ZASADA POMOCNICZOŚCI

a) Źródło i znaczenie

b) Konkretne wskazania

V. UCZESTNICTWO

a) Znaczenie i wartość

b) Uczestnictwo i demokracja

VI. ZASADA SOLIDARNOŚCI

a) Znaczenie i wartość

b) Solidarność jako zasada społeczna i cnota moralna

c) Solidarność i wspólne wzrastanie ludzi

d) Solidarność w życiu i orędziu Jezusa Chrystusa

VII. PODSTAWOWE WARTOŚCI ŻYCIA SPOŁECZNEGO

a) Relacja między zasadami i wartościami

b) Prawda

c) Wolność

d) Sprawiedliwość

VIII. DROGA MIŁOŚCI

CZĘŚĆ DRUGA

ROZDZIAŁ PIĄTY

RODZINA – ŻYWOTNA KOMÓRKA SPOŁECZNA

I. RODZINA - PIERWSZA NATURALNA SPOŁECZNOŚĆ

a) Znaczenie rodziny dla osoby

b) Znaczenie rodziny dla społeczeństwa

II. MAŁŻEŃSTWO . FUNDAMENT RODZINY

a) Wartość małżeństwa

b) Sakrament małżeństwa

III. SPOŁECZNA PODMIOTOWOŚĆ RODZINY

a) Miłość i formowanie się wspólnoty osób

b) Rodzina – sanktuarium życia

c) Zadanie wychowawcze

d) Godność i prawa dzieci

IV. RODZINA JAKO WSPÓŁTWÓRCA ŻYCIA SPOŁECZNEGO

a) Solidarność rodzinna

b) Rodzina, życie gospodarcze i praca

V. SPOŁECZEŃSTWO W SŁUŻBIE RODZINIE

ROZDZIAŁ SZÓSTY

LUDZKA PRACA

I. ASPEKTY BIBLIJNE

a) Obowiązek uprawy ziemi i troski o nią

b) Jezus – człowiek pracy

c) Obowiązek pracy

II. PROFETYCZNE ZNACZENIE ENCYKLIKI „RERUM NOVARUM”

III. GODNOŚĆ PRACY

a) Podmiotowy i przedmiotowy wymiar pracy

b) Relacja między pracą a kapitałem

c) Praca – prawo do uczestnictwa

d) Praca a własność prywatna

e) Świąteczny wypoczynek

IV. PRAWO DO PRACY

a) Praca jest konieczna

b) Rola państwa i społeczeństwa obywatelskiego w popieraniu prawa do pracy

c) Rodzina i prawo do pracy

d) Kobiety i prawo do pracy

e) Praca nieletnich

f) Emigracja i praca

g) Rolnictwo i prawo do pracy

V. PRAWA PRACOWNICZE

a) Godność pracowników i poszanowanie ich praw

b) Prawo do sprawiedliwej zapłaty i podziału zysku

c) Prawo do strajku

IV. SOLIDARNOŚĆ MIĘDZY PRACOWNIKAMI

a) Znaczenie związków zawodowych

b) Nowe formy solidarności

VII. „RES NOVAE” W ŚWIECIE PRACY

a) Okres epokowych przemian

b) Nauka społeczna i „res novae”

ROZDZIAŁ SIÓDMY

ŻYCIE EKONOMICZNE

I. ASPEKTY BIBLIJNE

a) Człowiek, ubóstwo i bogactwo

b) Bogactwo istnieje po to, aby się nim dzielić

II. MORALNOŚĆ I EKONOMIA

III. PRYWATNA INICJATYWA I PRZEDSIĘBIORSTWO

a) Przedsiębiorstwo i jego cele

IV. INSTYTUCJE EKONOMICZNE

W SŁUŻBIE CZŁOWIEKA

a) Rola wolnego rynku

b) Działanie państwa

c) Rola pośredników

d) Zużycie i oszczędność

V. „RES NOVAE” W EKONOMII

a) Korzyści i zagrożenia globalizacji

b) Międzynarodowy system finansowy

c) Rola wspólnoty międzynarodowej w epoce ekonomii globalnej

d) Solidarny i całościowy rozwój

e) Potrzeba wielkiej pracy na polu wychowania i kultury

ROZDZIAŁ ÓSMY

WSPÓLNOTA POLITYCZNA

I. ASPEKTY BIBLIJNE

a) Panowanie Boga

b) Jezus i władza polityczna

c) Pierwsze wspólnoty chrześcijańskie

II. ZASADA I CEL WSPÓLNOTY POLITYCZNEJ

a) Wspólnota polityczna, człowiek i naród

b) Ochrona i popieranie praw człowieka

c) Życie społeczne oparte na obywatelskiej przyjaźni

III. WŁADZA POLITYCZNA

a) Podstawa władzy politycznej

b) Władza jako siła moralna

c) Prawo do sprzeciwu sumienia

d) Prawo do oporu

e) Wymierzanie kar

IV. SYSTEM DEMOKRACJI

a) Wartości i demokracja

b) Instytucje i demokracja

c) Elementy moralne reprezentacji politycznej

d) Narzędzia uczestnictwa politycznego

e) Informacja i demokracja

V. WSPÓLNOTA POLITYCZNA W SŁUŻBIE SPOŁECZEŃSTWU OBYWATELSKIEMU

a) Wartość społeczeństwa obywatelskiego

b) Prymat społeczeństwa obywatelskiego

c) Zastosowanie zasady pomocniczości

VI. PAŃSTWO I WSPÓLNOTY RELIGIJNE

A) Wolność religijna – podstawowe prawo człowieka

B) Kościół katolicki i wspólnota polityczna

a) Autonomia i niezależność

b) Współpraca

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

WSPÓLNOTA MIĘDZYNARODOWA

I. ASPEKTY BIBLIJNE

a) Jedność rodziny ludzkiej

b) Jezus Chrystus pierwowzorem i fundamentem nowej ludzkości

c) Uniwersalne powołanie chrześcijaństwa

II. PODSTAWOWE ZASADY WSPÓLNOTY MIĘDZYNARODOWEJ

a) Wspólnota międzynarodowa i wartości

b) Stosunki oparte na harmonii między porządkiem prawnym a porządkiem moralnym

III. ORGANIZACJA WSPÓLNOTY MIĘDZYNARODOWEJ

a) Znaczenie organizacji międzynarodowych

b) Osobowość prawna Stolicy Apostolskiej

IV. MIĘDZYNARODOWA WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU

a) Współpraca dla zagwarantowania prawa do rozwoju

b) Walka z ubóstwem

c) Zadłużenie zagraniczne

ROZDZIAŁ DZIESIĄTY

OCHRONA ŚRODOWISKA

I. ASPEKTY BIBLIJNE

II. CZŁOWIEK I ŚWIAT RZECZY

III. KRYZYS RELACJI MIĘDZY CZŁOWIEKIEM A ŚRODOWISKIEM

IV. WSPÓLNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ

a) Środowisko zbiorowym dobrem

b) Zastosowanie biotechnologii

c) Środowisko i współdzielenie dóbr

d) Nowe style życia

ROZDZIAŁ JEDENASTY

UPOWSZECHNIANIE POKOJU

I. ASPEKTY BIBLIJNE

II. POKÓJ . OWOC SPRAWIEDLIWOŚCI I MIŁOŚCI

III. KLĘSKA POKOJU . WOJNA

a) Obrona konieczna

b) Obrona pokoju

c) Obowiązek obrony niewinnych

d) Środki przeciwko tym, którzy zagrażają pokojowi

e) Rozbrojenie

f) Potępienie terroryzmu

IV. WKŁAD KOŚCIOŁA W BUDOWANIE POKOJU

CZĘŚĆ TRZECIA

ROZDZIAŁ DWUNASTY

NAUKA SPOŁECZNA I DZIAŁALNOŚĆ KOŚCIOŁA

I. DZIAŁALNOŚĆ DUSZPASTERSKA NA POLU SPOŁECZNYM

a) Nauka społeczna i inkulturacja wiary

b) Nauka społeczna i duszpasterstwo społeczne

d) Nauka społeczna i formacja

d) Popieranie dialogu

e) Podmioty duszpasterstwa społecznego

II. NAUKA SPOŁECZNA I ZAANGAŻOWANIE KATOLIKÓW ŚWIECKICH

a) Wierny świecki

b) Duchowość wiernego świeckiego

c) Roztropne działanie

d) Nauka społeczna i zrzeszanie się laikatu

e) Służba w różnych obszarach życia społecznego

1. Służba osobie ludzkiej

2. Służba kulturze

3. Służba ekonomii

4. Służba polityce

ZAKOŃCZENIE

KU CYWILIZACJI MIŁOŚCI

a) Pomoc Kościoła współczesnemu człowiekowi

b) Rozpocząć na nowo od wiary w Chrystusa

c) Niezłomna nadzieja

d) Budować „cywilizację miłości”

HP

 

Program Europejskiego spotkania Świeckich Saletynów

w Dębowcu 11- 13 września 2014

„Jeżeli się nawrócą kamienie i skały zamienią się w sterty zboża…”

 

Powołanie i misja świeckiego saletyna w Europie. Wyzwania i środki.

11, 09 Czwartek

Przyjazd do Dębowca Dojazd z Krakowa https://goo.gl/maps/anrui

18,00 kolacja, rozlokowanie w pokojach, program na jutro

21.00 Apel Maryjny z procesją z lampionami

12. 09 Piątek

7,40 Modlitwa poranna

8,00 Śniadanie

8,40 Prezentacja grup.

9,30 Przerwa

9,45 Podsumowanie z poprzedniego spotkania i prezentacja pracy z różnych krajów według 7 punktów z Salmaty. „Powołanie i misja świeckiego saletyna. Wyzwania i środki”

10,30 Pytania dyskusja

12,00 Eucharystia

13,00 Obiad

15,30 Konferencja „Nauczanie społeczne Kościoła w kontekście La Salette.” Ks. Henryk Przeździecki MS.

16,30 Przerwa

16,45 Praca w grupach językowych

18,30 Przygotowanie do spowiedzi

19,00 Kolacja

20,15 Spowiedź

21,00 Apel Maryjny z procesją z lampionami

13, 09 Sobota

7,40 śniadanie

8,40 Konferencja „La Salette jako odpowiedź na odejście od Kościoła” ks. Z. Pałys MS

9,40 Przerwa

10,00 Pytania dyskusja

11,00 Praca w grupach językowych

12,00 Eucharystia

13,00 Obiad

14,30 Spacer - poznanie Dębowca

15.00 Koronka do Miłosierdzia Bożego

16,00 Prezentacja Apostolstwo Rodziny Saletyńskiej

16,20 Prezentacja Szkoła Nowej Ewangelizacji,

17,00 Przerwa

17,30 prezentacja Spotkania Małżeńskie i Duszpasterstwa osób Rozwiedzionych.

19,00 Kolacja

21,00 Apel Maryjny z procesją z lampionami

14, 09 Niedziela

7.00 Msza św. w Bazylice NMP z La Salette

8,00 Śniadanie

9.00 Wyjazd do Kobylanki, Dukli, http://goo.gl/maps/4RFHH

15,00 Obiad

15,30 Czas wolny

17,00 Jaki symbol może nas zjednoczyć? Propozycje.

18,00 Wypracowanie wspólnego tekstu,

19,00 Kolacja - Wieczór folklorystyczny

21,00 Apel Maryjny z procesją z lampionami

15, 09 Poniedziałek

7,40 śniadanie

Wyjazd do Krakowa

 

Uczestnicy powinni przywieźć ze sobą otwarte serce na słuchanie mówiących innym językiem, gotowość do współpracy oraz Pismo św. Warunki pobytu w Dębowcu: pokoje dwu lub trzy osobowe z łazienką. Dojazd autobusem z Krakowa do Dębowca i z powrotem będzie zorganizowany dla osób zgłoszonych wcześniej. Dodatkowe informacje można uzyskać:

 

Międzynarodowa Komisja

Sprawiedliwość, Pokój i Ochrona Stworzenia*

Komisja Sprawiedliwość, Pokój i Ochrona Stworzenia (w skrócie JPIC), pomimo, że istniała wcześniej w ramach Administracji Generalnej otrzymała szczególne wsparcie na Kapitule Generalnej 2012 roku, która zdecydowała o odnowieniu jej składu (Decyzja nr 8 Kapituła Generalna 2012)

Ta sama Kapituła potwierdziła że ”Nasze życie i misja wypełniane są w świetle opcji dla ubogich i wymagań sprawiedliwości i pokoju.” ( NASZA WIZJA WSPÓLNOTY ZJEDNOCZONEJ I OBDAROWANEJ) na początku Kapituły Generalnej 2012.

Te “wymagania” znajdujemy u Proroków w Starym Testamencie, którzy wyrażają troskę samego Boga, echo tych wymagań znajdujemy w Psalmach, którymi Lud Boży chwali Pana. To jest także atmosfera w której wzrastał Jezus i ona określiła Jego powołanie do głoszenia Królestwa Bożego. (Jest to widoczne w sposobie w jaki cytuje On Proroka Izajasza mówiąc o swojej roli w ewangelii św. Łukasza [Łk 4,18-22].)

To jest także zadanie, które Jezus przekazał apostołom a przez nich Kościołowi. Świadectwo zaangażowania Kościoła w sprawy Sprawiedliwości i Pokoju znajdujemy w encyklice Leona XIII Rerum Novarum. Nauka Społeczna Kościoła rozwija się z upływem lat aż do tego momentu kiedy uświadamiamy sobie, że JPIC nie jest tylko jednym z wielu zadań, których się podejmuje Kościół, ale raczej jest sposobem w jaki Kościół dzisiaj rozumie Ewangelię i w jaki sposób widzi świat.

Decyzja nr 8 Kapituły Generalnej w 2012 roku w jasny sposób łączy ten temat z naszym charyzmatem pojednania i domaga się abyśmy stale pogłębiali te naturalne powiązania.

Jesteśmy przekonani, że wyrazem naszego charyzmatu w tym, co dotyczy JPIC nie ma być identyfikowane ze sposobem naszego działania, ale raczej z duchem Ewangelii, ze sposobem w jaki odnosimy się do Boga do innych i do świata. Ta duchowość jest owocem nawrócenia osobistego i wspólnotowego. W ten sposób odnowieni patrzymy na naszą Regułę, nasze wcześniejsze deklaracje, dokumenty i widzimy, że często działaliśmy na rzecz Sprawiedliwości, Pokoju i Ochrony Stworzenia ale tego tak nie nazywaliśmy.

Zadaniem Komisji jest pokazywanie rzeczywistości naszego życia, charyzmatu i misji. Jesteśmy powołani do animowania osób i struktur JPIC w każdej Prowincji naszego Zgromadzenia i do wspierania wysiłków Prowincjałów na rzecz JPIC, ułatwiając i ukierunkowując przepływ informacji pomiędzy Prowincjami a Zgromadzeniem.

*Używając skrótu JPIC naśladujemy organizację istniejącej komisji w strukturze Konsulty Przełożonych Generalnych Zgromadzeń Zakonnych w Rzymie (USG oraz UISG), która rozumienie sprawiedliwości i pokoju bierze z dokumentów II Soboru Watykańskiego. Papież Jan Paweł II podczas swojego pontyfikatu dodał do tej nazwy troskę o środowisko jako równorzędny cel. Dlatego używamy określenia Ochrona Stworzenia

STRUKTURY

1. Międzynarodowa Komisja JPIC składa się z 7 członków.

2. Spotkania Międzynarodowej Komisji odbywają się raz na dwa lata. W międzyczasie członkowie będą współpracować poprzez Internet.

3. Członkowie Międzynarodowej Komisji są mianowani przez ks. Generała na okres 6 lat i mogą być mianowani ponownie.

4. Każda Prowincja ustanowi Prowincjalną Komisję JPIC złożoną z trzech przynajmniej członków: księdza lub brata zakonnego, kleryka i osoby świeckiej. Dla zapewnienia ciągłości kadencja księdza lub brata zakonnego nie musi się kończyć wraz z kadencją Rady Prowincjalnej i może być odnawiana.

5. Prowincjalna Komisja JPIC pracuje z mandatu księdza Prowincjała i będzie zapraszana dwa razy w roku na posiedzenia Rady Prowincjalnej.

6. Prowincjalna Komisja JPIC animuje działalność w Prowincji i przekazuje informacje na temat zadań i działalności. Każdego roku w styczniu przekazuje pisemne sprawozdanie na temat JPIC do Międzynarodowej Komisji aby mogło być ono przekazane dla innych członków Zgromadzenia.  

Dla zachowania spójności w nazewnictwie sugerujemy używanie w każdym języku skrótu JPIC o odniesieniu do tej tematyki. Skrót ten tłumaczymy w poszczególnych językach następująco:

        1              POR – Justiça, Paz e Integridade da Criação.

2              PL - Sprawiedliwosc, Pokój i Ochrona Stworzenia

3              FR – Justice, Paix et Sauvegarde de la Création

4              DE – Gerechtigkeit, Frieden und Bewahrung der Schöpfung

5              IT – Giustizia, Pace e Integrità del Creato

6              SP - Justicia, Paz y Integridad de la Creación

Zapraszam wszystkich od odwiedzenia nowej strony naszego ośrodka, a w szczególności zachęcam do zwiedzenia naszego kompleksu w wizycie wirtualnej. Europejskie Centrum Pielgrzymkowe Jana Pawła II znajduje się na Monte do Gozo, czyli Górze Radości. To właśnie stąd pielgrzymi mogą po raz pierwszy zobaczyć wierze romańskiej katedry, w której od 2000 lat spoczywają szczątki św. Jakuba Apostoła.
 Nasz ośrodek, zwany w internecie „polskim albergue” od 2002 roku jest prowadzony przez saletynów należących do prowincji włoskiej. Obecnie pracują w nim ks. Roman Wcislo z Polski i ks. Afonso Joaquim z Angolii.  Zajmujemy się głównie przyjmowaniem pielgrzymów, którzy przemierzają Camino de Santiago, czyli Drogę św. Jakuba. Oprócz zaspokajania tych najbardziej przyziemnych potrzeb, jak nocleg i jedzenie, ofiarujemy pątnikom możliwość modlitwy, spowiedzi, uczestnictwa w Eucharystii oraz wspólnego dzielenia się przeżyciami ze szlaku.

kliknij, żeby wejść na nową stronę ośrodka.

 Mam nadzieję, że wirtualne zwiedzanie stanie się zachętą do tego, żeby ruszyć na Camino de Santiago i zagościć w naszym Centrum.

ks. Roman Wcisło MS

 

Wherever you will be in Sunday, 8 June, at 1 o'clock, just stop, incline your haed and prey for peace, according to your tradition.

Partout où que vous soyez, le dimanche à 13h00 arrêtez vous, baisser la tête et dire une prière pour la paix, selon votre propre tradition.

W dniu modlitewnego spotkania w Watykanie papieża Franciszka oraz prezydentów Izraela - Szimona Peresa i Palestyny - Mahmuda Abbasa, czyli w niedzielę 8 czerwca, zatrzymajmy się i zjednoczmy się z nimi w modlitwie o pokój.

The pope Francis,  the president of Israel- Simon Peres, and president of Palestine Machmud Abbas will meet together at Vatican praying for peace. Lets stop and join them.

Le pape Francis, le président d'Israël, Shimon Peres, et le président de la Palestine Machmud Abbas se rencontreront au Vatican prier pour la paix. Arrêtons nous pour les rejoindre.

 

Dziesięć podstawowych zasad w Społecznym Nauczaniu Kościoła

Robert P. Maloney CM

( tłum. ks. Henryk Przeździecki MS)

Zacznę ten artykuł bardzo łatwym egzaminem, Ilu czytelników może wymienić:• dziesięć przykazań?• osiem błogosławieństw?• cztery cnoty kardynalne?• trzy cnoty teologiczne?• siedem sakramentów?• Siedem uczynków miłosierdzia?• siedem grzechów głównych? Prawie wszyscy potrafią wymienić z pamięci, może z odrobiną trudności. Ilu jednak może wymienić dziesięć zasad nauki społecznej, które są "istotnym elementem wiary katolickiej"? Nikt? O dziwo, na to pytanie odpowiadają podobnie niemal wszyscy katolicy. Jednak Kościół w ciągu ostatnich stu lat głosił naukę społeczną wielokrotnie i wymownie. Kilka lat temu, wyrażając swoje nadzieje na spotkaniu poświeconym sprawom Misji, postawiłem pytanie: "Czy ci, których uczymy jak być Misjonarzami św. Wincentego o Paulo, stają się 'ekspertami' w nauce społecznej Kościoła?" Jeszcze niedawno, w dniu 1 stycznia 1999 r., I postawiłem to wyzwanie Siostrom Miłosierdzia: "Zachęcam was abyście naukę społeczną Kościoła uczyniły integralną częścią formacji członkiń Zgromadzenia." Ale prawda jest taka, jak niedawno stwierdził jeden z biskupów: "Zbyt wielu katolików nie zna nauki społecznej Kościoła. Biskupi mówią: ". Wielu katolików nie rozumie właściwie, że nauka społeczna Kościoła jest istotnym elementem wiary katolickiej" [1]Dlaczego ten istotny element naszej wiary jest tak mało znany? Jednym z powodów jest to, że katolicka nauka społeczna nie została odpowiednio przygotowana do przyswojenia, nie została "opakowana" dla celów katechetycznych jak dziesięć przykazań czy siedem sakramentów. Jak możemy pomóc Kościołowi głosić tę stosunkowo mało znaną, ale bardzo ważną część naszej wiary? W pewnym sensie odpowiedź jest prosta, ale jednocześnie bardzo trudna: trzeba abyśmy najpierw sami ją poznali, a następnie, przekazali ją innym. Dziesięć zasad w nauce społecznej Kościoła. Oto dziesięć zasad, na których opiera się cała nauka społeczna Kościoła:.

1. Zasada - Godność osoby ludzkiej. "Każdy człowiek jest stworzony na obraz Boga i odkupiony przez Jezusa Chrystusa, i dlatego jest bezcenny i godny szacunku, jako członek rodziny ludzkiej". [2]Ta zasada jest fundamentem katolickiej nauki społecznej. Każda osoba bez względu na rasę, płeć, wiek, pochodzenie, wyznanie, orientację seksualną, zatrudnienie lub status ekonomiczny, zdrowie, inteligencję, osiągnięcia lub inną różnicującą cechę jest godna szacunku. Nie to, co robisz i co masz, daje ci podstawę do bycia szanowanym, ale po prostu to, że jesteś człowiekiem, to ustanawia twoją godność. Trzeba brać pod uwagę, że godność osoby ludzkiej jest w świetle nauki katolickiej celem, a nigdy środkiem. Katolicka nauka społeczna zaczyna się od człowieka, ale na nim nie kończy. Jednostka ma swoją godność, ale indywidualizm nie ma miejsca w katolickiej myśli społecznej. Zasada godności człowieka daje osobie ludzkiej prawo do członkostwa w społeczności, w rodzinie ludzkiej.

2. Zasada Szacunek dla życia ludzkiego. "Każdy człowiek, od chwili poczęcia do naturalnej śmierci, ma wrodzoną godność i prawo do życia zgodnego z tą godnością". [3]Życie ludzkie na każdym etapie rozwoju i jego zaniku jest cenne i dlatego zasługuje na ochronę i szacunek. Złem jest zawsze bezpośredni atak na niewinne życie ludzkie. Tradycja katolicka uznaje świętość życia ludzkiego jako część każdej moralnej i sprawiedliwej wizji społeczeństwa.

3. Zasada Społeczna. "Nasza tradycja głosi, że osoba ludzka jest nie tylko święta, ale także ma charakter społeczny. Jak organizujemy relacje w naszym społeczeństwie? W ekonomii i polityce, w prawie i zwyczajach? Godność człowieka wpływa bezpośrednio zdolność jednostek do wzrastania we wspólnocie". [4]Zasadniczą komórką społeczeństwa jest rodzina; stabilność rodzina musi być zawsze chroniona i nigdy nie podważana. Osoba osiąga swoje spełnienie przez odniesienie do innych w rodzinach i innych instytucjach społecznych, które sprzyjają rozwojowi, chronią godność i promują wspólne dobro .

4. Zasada uczestnictwa. "Uważamy, że ludzie mają prawo i obowiązek uczestniczenia w życiu społecznym, szukając razem dobra wspólnego i dobra wszystkich, zwłaszcza ubogich i bezbronnych". [5]Nie można osiągnąć, korzyści dostępnych dla jednostki w dowolnej instytucji społecznej bez uczestnictwa w niej. Osoba ludzka ma prawo dostępu do tych instytucji, które są niezbędne dla ludzkiego spełnienia. Zasada ta odnosi się w sposób szczególny do warunków związanych z pracą. "Praca jest czymś więcej niż sposobem zarabiania na życie, jest formą ustawicznego uczestnictwa w Bożym stwarzaniu Aby chronić godność pracy, trzeba najpierw chronić podstawowe prawa pracowników: musi być respektowane prawo do pracy, przyzwoitej i uczciwej płacy, prawo do organizowania i wstępowania do związków zawodowych, do własności prywatnej, a także do inicjatywy gospodarczej ". [6]

5. Zasada Pierwszeństwa ochrony ubogich i słabych. Wierzymy, że możemy dotknąć Chrystusa, kiedy dotykamy potrzebujących. Przypowieść o sądzie ostatecznym odgrywa bardzo ważną rolę w tradycji katolickiej wiary. Od najwcześniejszych czasów, Kościół naucza, że będziemy sądzeni według tego, co zdecydujemy się robić lub nie robić w odniesieniu do głodnych, spragnionych, chorych, bezdomnych, więźniów. Dziś Kościół wyraża tę naukę w "opcji preferencyjnej na rzecz ubogich". Dlaczego mamy kochać przede wszystkim ubogich? Dlaczego mamy postawić potrzeby ubogich na pierwszym miejscu? Ze względu na wspólne dobro i dobro społeczeństwa jako całości. Przeciwwagą bogatych i potężnych są słabi i bezsilni. Jeśli dobro, wspólne dobre, ma być rozstrzygające, to najpierw musimy chronić tych, którzy cierpią z powodu braku siły i z powodu niedostatku. W przeciwnym razie równowaga w jednej części społeczeństwa konieczna do utrzymania całości, będzie naruszona ze szkodą dla wszystkich.

6. Zasada Solidarności. "Katolicka nauka społeczna głosi, że jesteśmy odpowiedzialni za naszych braci i sióstr, gdziekolwiek żyją. Jesteśmy jedną ludzką rodziną .... Nauczyć się praktykować cnotę solidarności oznacza nauczyć się, że miłość bliźniego "ma wymiar globalny w współzależnym świecie ". [8]Zasada solidarności prowadzi nas do podejmowania wyborów, które będą promować i chronić dobro wspólne. Solidarność wzywa nas, byśmy nie odpowiadali jedynie na nasze osobiste, indywidualne nieszczęścia, ale zauważali, że są ważniejsze kwestie społeczne, które wołają o bardziej sprawiedliwe rozwiązania. Z tego powodu Kościół często wzywa nas dziś nie tylko do prowadzenia działalności charytatywnej, ale także do działania na rzecz sprawiedliwości społecznej.

7. Zasada Służebności. "Tradycja katolicka przekonuje, że możemy okazać szacunek Stwórcy przez służebność stworzeniu". [9]Steward, szafarz to menedżer, a nie właściciel. W dobie rosnącej świadomości na temat naszego środowiska fizycznego, nasza tradycja, wzywa nas do poczucia moralnej odpowiedzialności za ochronę środowiska za pola uprawne, łąki, lasy, powietrze, wodę, minerały i inne naturalne bogactwa. Obowiązki szafarza (użytkownika) każą nam również widzieć jak wykorzystujemy nasze talenty, zdrowie i jak używamy mienie osobiste.

8. Zasady Pomocniczości. Zasada ta łączy się głównie z "odpowiedzialnością i ograniczeniami zarządu, a także rolą dobrowolnych stowarzyszeń". [10]Zasada pomocniczości wyznacza granice zarządu, nalegając, aby wyższy poziom organizacji nie wykonywał funkcji, które mogą być sprawnie i skutecznie wykonane na niższym poziomie organizacji, przez osoby lub grupy, które są bliżej problemów i bliżej terenu . Opresyjne rządy zawsze naruszają zasadę pomocniczości. Rządy nadaktywne także czasami naruszają tę zasadę [11]Z drugiej strony, ludzie często czują się bezradni w obliczu trudnych problemów społecznych: bezrobocia, osób bezdomnych, śpiących w bramach lub żebrzących na rogach ulic. Ponieważ te problemy mają wymiar społeczny, jedna osoba lub jedna grupa nie może wiele pomóc. Uwzględniając zasadę pomocniczości, jednostka rządowa, która pobiera podatki powinna pomóc osobom, mniejszym społecznościom i wspólnocie narodowej chcącej "zrobić coś" dla rozwiązania takich problemów społecznych. Płacąc podatki przyczyniamy się do ustanowienia sprawiedliwości społecznej.

9. Zasada Równości wszystkich ludzi. "Równość wszystkich osób pochodzi z ich podstawowej godności .... Podczas gdy różnice w podziale talentów są częścią Bożego planu, to społeczne i kulturalne dyskryminacje w zakresie praw podstawowych ... nie są zgodne ze wzorem Boga". [12]Zasada równego traktowania równych osób jest jednym ze sposobów definiowania sprawiedliwości. Także w klasycznym rozumieniu jako oddanie każdemu co mu się należy. . Podkreślenie znaczenia równości jest prostą zasadą sprawiedliwości, która stała na początku rozwoju etycznych odczuć – odczucie tego, co jest "fair", a co nie jest „fair”.

10. Zasada Dobra wspólnego. "Przez Dobro wspólne rozumie się ogół warunków społecznych, które pozwalają ludziom w pełni realizować swój ludzki potencjał i godność". [13]Mówiąc o warunkach społecznych Kościół ma na myśli "szacunek dla osoby", "dobrobyt społeczny i rozwój społeczeństwa" utrzymanie "pokoju i bezpieczeństwa" przez publiczne organy. Dzisiaj, w czasach globalnej współzależności, zasada dobra wspólnego wskazuje na potrzebę istnienia międzynarodowych struktur, które mogą wspierać rozwój osób i rodzin na polu regionalnym i krajowym. Co będzie stanowiło dobro wspólne jest zawsze przedmiotem dyskusji. Brak wrażliwości na dobro wspólne jest zawsze oznaką regresu społeczeństwa. Utrata poczucia wspólnoty powoduje, zanik troski o wspólne dobro. Właściwa postawa dbania o wspólnotowość jest antidotum na nieokiełznany indywidualizm, który, jak niepohamowany egoizm w stosunkach osobistych, może zniszczyć równowagę, harmonię i spokój w relacjach pomiędzy grupami, dzielnicami, regionami i narodami. To jest dziesięć zasad. Jest coś wspaniałego że te zasady katolickiej nauki społecznej są włączone do zasadniczych elementów wiary. W ten sposób możemy powiedzieć, że nasze przekonania są podstawą do działania. Dla chrześcijanina są one nie tylko credenda ale także agenda. Nasze agenda, opierają się więc na tych dziesięciu zasadach:

• Godność osoby ludzkiej

• Szacunek dla życia ludzkiego

• Jesteśmy społeczeństwem.

• Uczestnictwo

• Opcja na rzecz ubogich

• Solidarność

• Służebność

• Zasada pomocniczości

• Równość

• Wspólne Dobro

Upowszechnienie tej nauki

Chcę zachęcić wszystkich członków naszej Rodziny Wincentyńskiej do przekazywania nauki społecznej Kościoła innym. Ta nauka powinna być bardzo ważna dla nas, którzy żyjemy w tradycji Wincentyńskiej. Opcję preferencyjną na rzecz ubogich Kościoła wypływa z tego. Biedni z pewnością skorzystają z tego że my podobnie jak inni, jesteśmy głęboko zakorzenieni w tej " istotnej części wiary katolickiej".

Pozwólcie mi pokrótce zaoferować konkretne sugestie na temat tego, jak możemy "używać" tych zasad.

1. Mogą one stanowić

• dziesięć tematów wykładów dla kształtowania dorosłych,

• dziesięć semestralnych kursów

• dziesięć rozdziałów w książce

• dziesięć projektów w centrum badawczym,

• dziesięć odcinków na stronie internetowej.

2. Dla tych, którzy chcą gromadzić materiał, mogą one być dziesięcioma "pojemnikami" dla zebranej mądrości czerpanej z

• Pisma Świętego,

• literatury patrystycznej,

• historii Kościoła,

• pism teologicznych,

• nauczania soborowego i papieskiego,

• nauczania poszczególnych konferencji episkopatów,

• innych źródeł, takich jak np. literatury współczesnej.

3. Ci, którzy lubią wymyślać sposoby zapamiętywania lub skróty, mogą zmienić kolejność aby łatwo zapamiętać zasady.

4. Aby te zasady wprowadzić w życie, można skomponować dziesięć krótkich esejów biograficznych koncentrujących się na osobach, które żyły w znaczący sposób według jednej lub wielu z tych zasad, na przykład,

• Św. Vincenty,

• Św. Ludwik,

• Fryderyk Ozanam,

• Rosalie Rendu,

• Matka Teresa z Kalkuty,

• Dorothy Day,

• Mahatma Gandhi

• Martin Luther King

•?

5. Można wyszukiwać cytaty wielkich ludzi i odnieść je do każdej z tych dziesięciu zasad:

• Ambroży,

• Chryzostom

• Tomasz z Akwinu,

•?

•?

•?

6. Korzystając z tych dziesięciu zasad w formie przewodnika, można studiować wielkie encykliki społeczne i wybrać najważniejsze fragmenty, które wyrażają zasady, a następnie zastosować je do każdej z dziesięciu zasad.

7. Można skorzystać z indeksu nowego Katechizmu Kościoła Katolickiego, aby znaleźć pełniejsze wyjaśnienia nauki społecznej Kościoła oraz odnalezienie tych rozdziałów Katechizmu, które odnoszą się do każdej z tych dziesięciu zasad. Zasady są ważne. Kiedy je sobie przyswoimy, prowadzą nas ku czemuś. Pokierują naszymi wyborami. Skłonią nas do działania. Ktoś kto posiada zasady wie gdzie stać. Wie, gdzie idzie i gdzie chce iść. Zasady dają nam cel. Ci z nas, którzy są nauczycielami tęsknią, głęboko w sercu, aby pomóc ludziom sformułować zasady, które są gotowe i chcą działać w odpowiedzialny sposób. Te dziesięć zasad, może służyć jako podstawa do analizy każdego problemu społecznego. Na przykład, ktoś może zastanawia się, dlaczego dokumenty kościelne koncentrują się tak często na wojnie, pokoju, broni jądrowej, gospodarce, aborcji, eutanazji, opiece zdrowotnej, edukacji, oraz szeregu innych tematach, które mają wyraźny wymiar społeczny i moralny, właśnie te zasady zapewniają niezbędne ramy dla zrozumienia nauczania Kościoła.

Papież Jan Paweł II patrząc wstecz na ostatnie sto lat, napisał w encyklice Centesimus annus: ". Tak bowiem jest, że nauczanie i upowszechnianie nauki społecznej wchodzi w zakres misji ewangelizacyjnej Kościoła i stanowi istotną część orędzia chrześcijańskiego, ponieważ ukazuje jego bezpośrednie konsekwencje dla życia społeczeństwa i czyni codzienną pracę i walkę o sprawiedliwość elementem świadectwa o Chrystusie Zbawicielu. [15]

Aby nauczanie i upowszechnianie nauki społecznej wchodziło do misji ewangelizacyjnej Kościoła i stanowiło istotną część orędzia chrześcijańskiego [14] dodaje:" `nowa ewangelizacja" ... musi uczynić jednym z istotnych elementów głoszenie nauki społecznej Kościoła ". [15] Są to mocne słowa. Trudno byłoby postawić sprawę jaśniej. Doktryna społeczna jest istotną częścią naszej wiary. Musimy głosić otwarcie nową ewangelizację. Dziś zachęcam całą Rodzinę Wincentyńską do podjęcia tego wyzwania. [16]

[1]Cf. Sharing Catholic Social Teaching: Challenges and Directions ? Reflections of the U.S. Catholic Bishops (Washington, DC: N.C.C.B., June, 1998).

[2]Sharing Catholic Social Teaching: Challenges and Directions ? Reflections of the U.S. Catholic Bishops (Washington, DC: N.C.C.B., June 1998) 1.

[3]Ibid. pp. 1-2.

[4]Ibid. p. 4.

[5]Ibid. p. 5.

[6]Ibid. p. 5.

[7]Mt 25:31-46.

[8]Ibid. p. 5.

[9]Ibid. p. 6

[10]Ibid. p. 6.

[11]These first eight principles were culled from the relatively brief "Reflections of the U.S. Catholic Bishops," as the second subtitle of Sharing Catholic Social Teaching described this published product of the National Conference of Catholic Bishops. As I read on through the summary of the task force report, I found an articulation of the two additional principles which follow.

[12]"Summary," pp. 23-24.

[13]"Summary," p. 25

.[14]Centesimus Annus 5.

[15]Ibid.

[16]I confess, with very little shame, that I have stolen much of the content for this article, body and bones, from William J. Byron, "Ten Building-Blocks of Catholic Social Teaching," America (Vol. 179, # 13; October 31, 1998) 9-12. Fr. Byron's article has been widely circulated in reprint form by the Asian Bishops' Conference. The author has been most generous in giving me permission to use it in whatever way I like and has even sent me a more complete version.

 

ks. Józef opowiada o swoim powołaniu. Pomimo kłopotów zdrowotnych zachowuje dobry humor i dystans do siebie. Obejrzyj!