Ich historia, nasza historia

(Uroczystość Objawienia Pańskiego: Iz 60,1-6; Ef 3,2-6; Mt 2,1-12)

Historia opowiadająca o Mędrcach jest jedną z najbardziej znanych narracji ewangelicznych. Nigdy nie przestaje nas oczarowywać, ale także skłania do osobistej refleksji.

Patrząc na swoją przeszłość, czy pamiętasz, kto lub co było twoją gwiazdą betlejemską, prowadzącą Cię do Jezusa? Wielu znanych chrześcijan opisało okoliczności swojego nawrócenia. Wszyscy oni mówią o kluczowym doświadczeniu lub znaczącym spotkaniu. Przyłączcie się do tej rozmowy. Zadaj sobie pytanie: Kto, co, kiedy, gdzie, jak?

Kiedy Mędrcy przybyli do Jerozolimy, stracili z oczu gwiazdę i musieli polegać na wskazówkach uczonych w Piśmie. Potem „gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi… Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali”. Spróbuj ponownie doświadczyć własnej radości w odnalezieniu swojej wiary w Jezusa Chrystusa.

Nasza radość byłaby jeszcze większa, gdyby wszyscy wokół nas nią się dzielili. Trudno nam zrozumieć, dlaczego niektórzy z naszych bliskich nigdy nie doświadczyli głębokiej wiary. W kontekście zjawienia w La Salette, możemy odkryć nasze największe wyzwanie, jakim jest „przekazanie wiadomości”, przekazanie wiary.

Mędrcy, padając u stóp dziecka złożyli mu hołd. W naszym przypadku może to oznaczać początkowe poczucie winy za popełnione grzechy, wdzięczność za zignorowane natchnienia lub zastanawianie się: „dlaczego ja”?

Wtedy „otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę”. Jakie skarby przyniosłeś, jakie dary Mu zaoferowałeś?

Odpowiadając na to pytanie, weź pod uwagę modlitwę z ofiarowania podczas mszy św.: „Błogosławiony jesteś, Panie Boże Wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, Tobie go przynosimy…”.

Paweł pisze do Efezjan o „udzieleniu przez Boga łaski danej dla was”. Jesteśmy szafarzami, a nie właścicielami naszych darów; zostały nam one powierzone do tego, aby nimi służyć.

Pan pomoże nam rozeznać, które z naszych darów najlepiej spełnią Jego wolę. Czy można myśleć, że nasz charyzmat saletyński nie jest jednym z nich?

On również da nam pragnienie, być może nawet potrzebę, aby służyć swojemu ludowi poprzez czyny i modlitwę.

Wayne Vanasse, ks. René Butler MS